حضرت زهرا(س)؛ تکیه گاهِ امیرمومنان(ع)
تاریخ انتشار: ۱۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۵۹۱۳۱
حجت الاسلام والمسلمین مسعود عالی، درمورد لحظات آخر عمر حضرت زهرا(س) بیان کرد: روز آخر عمر حضرت زهرا (س) بود که اسماء، کنیز ایشان گفتند: دیدم حضرت زهرا (س) بلند شدند و منزل را جارو کردند ؛ خانمی که در این چند روز در بستر بودند؛ به طوری که دست به دیوار، از جای خود بلند می‌شدند و نمی‌توانستند تکان بخورند، برای استحمام فرزندانشان، آب را گرم کردند و سَرِ امام حسن (ع) و امام حسین (ع) شستند و آن زمان هم، حضرت زینب (س) چهار - پنج ساله بودند و به دلیل این که دست حضرت زهرا (س) برای شانه کردن مو‌های حضرت زینب (س) بالا نمی‌آمد، حضرت زینب(س)، سرشان را پایین می‌آوردند تا مادر بزرگوارشان، سر مبارکشان را شانه کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این سخنران مذهبی تصریح کرد: اسماء،کنیز حضرت زهرا(س) گفت: من خیلی خوشحال شدم که حضرت زهرا (س) بلند شدند و به انجام کارهایشان پرداختند و احساس کردم که بهتر شدند. به همین دلیل، گفتم: خانم بهتر شدید و در حال خوب شدن هستید و حضرت زهرا (س) فرمودند: اسماء، روز آخر عمرم است و خواستم خودم کار‌های بچه هایم را انجام دهم.
حجت الاسلام عالی گفت: امام صادق (ع) فرمودند که مادرمان، حضرت زهرا(س) پس از نماز مغرب و قبل از عشاء به شهادت رسیدند و کنیز ایشان ادامه داد: خانه خلوت بود و امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به همراه امیر مومنان (ع) برای نماز به مسجد رفته بودند و حضرت زهرا (س)، زینبین را به یکی از فامیل‌ها سپرده بودند که هنگام مرگ ایشان حضور نداشته باشند و آن لحظه را نبینند و به همین دلیل، خانه خلوت بود و بعد از نماز مغرب، حضرت زهرا (س) رو به من کردند و فرمودند: از اتاق بیرون برو و بعد از چند دقیقه، من را صدا کن. اگر پاسخ تو را ندادم، امیر مومنان (ع) را صدا کن.
این سخنران مذهبی ادامه داد: اسماء گفت: از اتاق بیرون رفتم و در لحظات پایان عمر حضرت زهرا (س)، دل تو دلم نبود و وقتی داخل اتاق رفتم، حضرت زهرا (س) روی صورت مبارکشان پارچه کشیده بودند و خانم را صدا زدم و گفتم که دختر رسول خدا (ص)، دختر بهترین خلق‌ها و به سر و صورتم کوبیدم و گریه کردم و پس از چند لحظه، صدای امام حسن (ع) و امام حسین (ع) را شنیدم و سریع بیرون رفتم که این صحنه را نبینند و وقتی از اتاق بیرون رفتم سراغ مادر بزرگوارشان را گرفتند و هیچ چیز نگفتم و امام حسن (ع) فرمودند که مادرمان، این موقع نمی‌خوابیدند و سپس، داخل اتاق آمدند و حضرت زهرا (س) را صدا زدند و امام حسن (ع) روی سینه حضرت زهرا (س) افتادند و امام حسین (ع) نیز، خودشان را روی پای حضرت زهرا (س) انداختند و شروع به بوسیدن پای مادر بزرگوارشان کردند و فرمودند: مادر با من صحبت کن، من حسین ت هستم.
حجت الاسلام عالی افزود: اسماء گفت که به آن‌ها گفتم بروید و امیر مومنان (ع)، پدر بزرگوارتان را صدا کنید و آن ها هم به سمت مسجد رفتند و وقتی به دم مسجد رسیدند فریاد زدند: مادرمان از دنیا رفتند و امیر مومنان (ع) با صورت افتادند. این در حالی است که حضرت (ع)، حتی در رحلت پیامبر اکرم (ص) هم از هوش نرفته بودند. اما با توجه به این که پس از رحلت حضرت محمد(ص)، حضرت زهرا(س)، ستون حضرت امیر (ع) زنده بودند و تکیه گاه ایشان بودند، چنین اتفاقی نیفتاد. اما وقتی که تکیه گاهشان رفتند حضرت امیر (ع) هم افتادند.
به گفته این سخنران مذهبی، حضرت علی (ع) با دفن حضرت زهرا (س) شکستند و پیر شدند؛ به طوری که راوی گفت: وقتی بعد از شهادت حضرت زهرا (س)، حضرت علی (ع) را می‌دیدم، یک موی سیاه روی سر و صورت ایشان نبود.
باشگاه خبرنگاران جوان فرهنگی هنری قرآن و عترتمنبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دهه فاطمیه اهل بیت امیر مومنان امام حسین حضرت زهرا س امام حسن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۹۱۳۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
امانت را به صاحبش بازگرداندم
سهم خودش هم شده مدال‌های رنگارنگی که قاب شده‌اند در دیوار اتاقش. حالا اما او از این مدال‌های زیبا آزاد است و فکر می‌کند بهترین جا برای آن‌های گوشه‌ای از موزه آستان قدس در حریم امن رضوی است. سپیده بابائی آمده تا مدال‌هایش را تقدیم موزه آستان قدس رضوی کند.
قهرمانان در صف اهدا مدال هستند
زاده مهد کشتی ایران است. بارها و بارها در این ۳۵ سال زندگی‌اش به مشهد آمده اما این بار با همه آن زیارت‌ها فرق داشت. به مشهد آمد تا نتیجه موفقیتی که مدیون حضرت(ع) است را تقدیم آستانش کند. سپیده بابایی رکنی در مراسمی دو عدد از مدال‌هایی که در مسابقات جهانی کشتی بدست آورده را به موزه آستان قدس رضوی تقدیم کرد.
امیر خالقی، مدیر ارتباطات و اطلاع‌رسانی آستان قدس رضوی در ابتدای این مراسم گفت: برنامه اهدای مدال، با اهدای مدال‌های جهان پهلوان تختی آغاز شد و در سال‌های بعد هم ادامه پیدا کرد. این رسم در این سال‌ها رشد مطلوبی پیدا کرده تا جایی که هر ماه دست‌کم یک برنامه اهدای مدال داریم. البته قهرمانان زیادی هنوز در نوبت تقدیم مدال هستند.
علیرضا اسماعیل‌زاده، مدیر کل نذورات آستان قدس رضوی سخنران بعدی این مراسم بود. او در ابتدای سخنانش به توجه ویژه ورزشکاران به آستان علی بن موسی الرضا(ع) اشاره کرد و گفت: در مجموعه آستان قدس به خاطر نام مبارک حضرت رضا(ع) همیشه سفره بابرکتی وجود داشته که علاقه‌مندان با عشق و ارادت با تقدیم هدایای مختلف آن را بابرکت‌تر کرده‌اند.
اسماعیل‌زاده ادامه داد: بسیاری از برگزیدگان علمی، فرهنگی و ورزشی نتیجه زحمات چند ساله خود را تقدیم حرم مطهر رضوی کرده‌اند و در حال حاضر شاهد یک مجموعه ارزشمند از مدال‌ها در حوزه‌های مختلف شامل ۸۷۳ مدال المپیکی و جهانی، حدود ۹۰ کاپ ورزشی و... هستیم.
مدیر کل نذورات آستان قدس رضوی به اهدای مدال بانوان ورزشکار هم اشاره کرد و افزود: تقدیم مدال از سوی بانوان ورزشکار از دو سه سال گذشته آغاز شده که این اتفاق خوب نشان از حضور موفق بانوان از سنین پایین در عرصه‌های مختلف ورزشی است. بسیاری از آنان این مدال‌ها را به سبب عشق و ارادتی که دارند تقدیم حضرت رضا(ع) کرده‌اند. برای این بانوان به ویژه خانم بابایی آرزوی موفقیت در مسیر ورزش و پایداری در فرهنگ ترسیم شده برای بانوان کشور یعنی حجاب دارم.
مجموعه‌ای که خشت اولش را جهان پهلوان تختی گذاشت
عبدالحسین ملک جعفریان رئیس گنجینه‌های موزه آستان قدس رضوی با اشاره به اهدا مدال این بانوی ورزشکار به خانواده شهید طهرانی مقدم گفت: «ایشان با اهدا مدال به خانواده این شهید بزرگوار، ارادت خود را به دفاع از مظلوم نشان دادند.»
او در ادامه به اساس شکل‌گیری گنجینه مدال آستان قدس رضوی که با اهدا و نمایش مدال‌های جهان پهلوان تختی آغاز شده است، افزود: «ایشان به خاطر عشق و ارادتی که به امام رضا(ع) داشتند به خانواده خود توصیه کردند تا مدال‌هایشان را به موزه آستان قدس رضوی اهدا کنند. این اتفاق در دهه ۶۰ رقم خورد و از آن تاریخ تاکنون افتخارآفرینان ورزشی و نخبگان علمی با تأسی به ایشان مدال‌های خود را با عشق و با منت تقدیم آستان حضرت رضا(ع) کرده‌اند. "
ملک جعفریان تعداد مدال‌ها، نشان‌ها، کاپ‌ها و تندیس‌های اهدایی در موزه آستان قدس رضوی را بیش از ۱۵۰۰ مورد شمرد که به دلیل کمبود فضای نمایش تنها ۴۰۰ مورد از آن‌ها در معرض نمایش قرار داده شده است. او در این باره توضیحات بیشتری داد: «بهترین مکان موزه برای نمایش مدال‌ها اختصاص داده شده است. حفظ و نگهداری این اقلام در شرایط ایده‌آل به شدت مورد توجه است. تمامی مدال‌ها با پایش محیطی دما و رطوبت و... به دور از هرگونه آفت و آسیب حفظ می‌شوند تا ما شرمنده بزرگوارانی که با اهدا مدال نامشان به تاریخ پیوسته است نشویم.»
."
افتخار تقدیم مدال پس از کسب آن
این بانوی ورزشکار کیلومترها راه را از شهرش یعنی قائمشهر تا مشهد به عشق امام رضا(ع) آمده است چون خود را مدیون ایشان می‌داند؛ «ما امانتدار امام رضا(ع) و ائمه(ع) و شهدا هستیم. چون هر چه داریم از آن‌هاست. پل ارتباطی من با خدا، ائمه(ع) هستند. در هر گرفتاری امام رضا(ع) را صدا کردم و هیچ موقع هم نه نشنیدم. درِ خانه حضرت(ع) همیشه به روی من باز بود. این یک علاقه قلبی و آرزوی قدیمی بود که امروز محقق شد. استرسی که امروز دارم را در زمان مسابقات نداشتم چون قشنگ‌ترین اتفاق زندگی‌ام دارد رقم می‌خورد».
این بانوی ورزشکار که از هشت سال پیش تاکنون لباس تیم ملی کشتی را به تن دارد تاکنون موفق به کسب هفت مدال جهانی و آسیایی شده است. بابایی اما با تجربه متفاوتی در مسابقات کشتی بانوان ۲۰۲۲ قرقیزستان حضور داشته است. ساعت ۱۲ شب مسابقه اولش در بخش آزاد تمام می‌شود. برای شرکت در مسابقات فرنگی باید تا صبح فردا و پیش از ساعت ۵ خود را به وزن مناسب برساند یعنی چهار کیلو کاهش وزن در کمتر از پنج ساعت. اینجاست که به حضرت شمس‌الشموس(ع) توسل می‌کند. خاطره آن شب را از زبان خودش شنیدیم؛ «تمام آن چند ساعت را دویدم و نام امام رضا(ع) را فریاد زدم. گرم به گرم را با توسل به ایشان کم کردم. همان شب با امام(ع) قرار گذاشتم که نوکریشان را بکنم.
نتیجه آن مسابقات مدال نقره آسیایی بود که کاپیتان تیم ملی کشتی بانوان آن را امروز آورده تا تقدیم حامی‌اش کند؛ «این مدال باارزش‌ترین مدال من است چون برای بدست آوردنش خیلی سختی کشیدم. علاوه بر آن، مدال طلای مسابقات جهانی ۲۰۲۳ را تقدیم کردم. حسی که الان دارم را نمی‌توانم به زبان بیاورم اما به نظرم این جایگاه و افتخار نصیب هر کسی نمی‌شود. این هدیه امانتی بود از حضرت(ع) که به ایشان برگرداندم. من صاحب این مدال را امام رضا(ع) می‌دانم.
ذکر نام ائمه(ع) توسط بابایی و هم‌تیمی‌هایش فقط در زمان مسابقات نبوده است. او گفت: «در تمام سختی‌ها نام بعضی از ائمه(ع) ناخودآگاه به زبان آدم جاری می‌شود. اگر سر تمرین ما باشید هم‌تیمی‌هایم در حین تمرین ناخودآگاه اسم ائمه(ع) را می‌آورند. اگر آنجا باشید حین اجرای فن نام یاعلی(ع) شنیده می‌شود.
این ورزشکار قائمشهری خاطره‌ای هم از دوران کودکی‌اش گفت: «وقتی بچه بودم به حرم مطهر رضوی آمدم و به موزه رفتم. وقتی مدال‌ها را دیدم درک نمی‌کردم چرا یک نفر مدالش را اهدا می‌کند و نشانه افتخارش را در خانه‌اش نگه نمی‌دارد اما اکنون که بزرگ شده‌ام نگاهم عوض شده و متوجه اهمیت آن شده‌ام. از اینکه مدالم را اینجا می‌بینم حس امنیت دارم. علاقه قلبی من به یادگار ماندن این مدال‌ها بود. شاید من نباشم اما مدالم به یادگار می‌ماند. این مدال‌ها اثباتی برای دین و اعتقاد ما برای نسل آینده است تا بدانند کار اصلی را خدا و ائمه(ع) می‌کنند. دوست داشتم مادر و پدر مرحومم هم امروز در کنارم بودند و این لحظه را می‌دیدند. از امام(ع) تشکر می‌کنم که من را پذیرفتند.
برنامه به انتهای خود رسید. کنار سپیده بابایی پسر نوجوانی ایستاده بود که فرزندش بود و ظاهراً کشتی را در همین سن آغاز کرده و قرار است راه مادر را ادامه دهد.
فوری/ انفجار در مناطق مرکزی ایران / اسرائیل به ایران، عراق و سوریه حمله کرد